De beelden van de Amsterdamse kunstenaar Boris Paval Conen, voornamelijk van hout, tonen 'momenten'. Un momento de una escena. Je ziet dat er iets heeft plaatsgevonden wat zeker een vervolg zal hebben.
De kunstenaar, naast beeldhouwer cineast (winnaar van o.a. twee gouden kalveren), laat met de beelden momenten van verstilling zien. Daarnaast wordt de kijker verrast door elementen die “niet in een beeld te vangen lijken”. Cada uno de los Boris trajo estos elementos a un geloofwaardig schouwspel.
De grillen van het hout, noesten y barsten, mogen van de kunstenaar in het beeld aanwezig zijn. Samen met de vormgeving en compositie van het beeld vormt dat een verhaal wat blijft boeien.
De kunstenaar zelf over zijn werk:
“Breves momentos de vulnerabilidad congelados en el tiempo”. “La madera es un material vivo. Es un proceso maravilloso cómo se desarrollan las grietas durante el secado. Intento predecir dónde ocurrirán, pero sólo lo logro en parte. Por supuesto, puedo pegar bloques de madera para evitar que la escultura final se agriete. Pero me encantan las grietas, los nudos y los lugares donde la madera se desgasta, a veces incluso se pudre.
La textura de mis esculturas es como la piel humana: marcada y marcada por una vida vivida…”
“Korte momenten van kwetsbaarheid bevroren in de tijd”.
“Hout es una materia ligera. Het is prachtig te zien hoe de scheuren ontstaan tijdens het drogen van het hout. Ik probeer deze scheuren te voorspellen. Waar en hoe het precies scheurt is uiteindelijk toch iets wat maar gedeeltelijk te voorspellen is. Natuurlijk zou ik blokken aan elkaar kunnen lijmen om te voorkomen dat het beeld zodra het af is verder scheuren gaat. maar ik hou van die scheureen, de knoesten y de plekken waar het verweren van het hout te zien is.
La estructura de mi escultura es también la del hogar, diseñada y marcada por una puerta con un nivel geleefd.
